10 خودروی برتر نظامی که خودروی شهری شدند - مجله سرگرمی

اما در این راستا لحظاتی هم وجود داشته است که صنایع خودروسازی شهری و نظامی با یکدیگر تلاقی نموده و باعث به وجود آمدن خودرو هایی فوق العاده برای استفاده در خیابان ها شده اند! یک مثال معین محصولات جیپ (Jeep) است. تولد این برند در زمان وقوع جنگ دنیای دوم و به دلیل احتیاج شدیدی بود که به آن احساس می شد.

البته این اتفاق فقط به همین برند محدود نشد و مثال های زیادی از این دست را می توان نام برد. در ادامه با خودرو های شگفت انگیز دیگری آشنا خواهید شد که در اصل خودرویی نظامی بوده اند و بعد کاربرد های شهری پیدا نموده اند.

جیپ ویلیس (Jeep Willys)

خودرو های آفرود همگی بر اثر احتیاج به وجود آمده اند و جیپ افسانه ای ویلیس نیز یکی از بهترین مثال ها در پاسخ به این احتیاج است. ایده طراحی این خودرو دقیقا پیش از جنگ دنیای دوم و با هدف فراوری خودرو های نظامی سبکی که بتوانند از هر راستای عبور نمایند، شکل گرفت. این خودرو باید به اندازه ای مستحکم می بود که بتواند در برابر گلوله، انفجار و هر شرایط نامساعد دیگری مقاومت کند. چند سال بعد جیپ در جنگ دنیای دوم مانند اسلحه ای قدرتمند برای پیروز شدن در جنگ عمل کرد.

فراوری اولیه جیپ با کاربرد نظامی از سال 1321/1942 و همزمان با ورود ایالت متحده به جنگ دنیای آغاز شد و چهار سال بعد، پس از ساخت 600 هزار دستگاه و ارسال آن ها به سراسر دنیا متوقف شد. این خودروی مقاوم و ساده، قدرتی معادل با 60 اسب بخار را از موتور کوچک چهار سیلندر 2/2 لیتری خود به دست می آورد و همچنین دارای طراحی دو دیفرانسیل است که در آن موقع بسیار منحصر به فرد بوده است.

اما پس از جنگ نیز این خودروی نظامی توانست جای خود را برای بسیاری از کاربرد ها در زندگی روزمره باز کند و از بکسل کردن تا شخم زدن زمین مورد استفاده قرارگیرد. حتی بعضی مالکان جیپ، آن را به ماشین آلات کشاورزی تغییر کاربری دادند. طی این سال ها طراحی منحصربه فرد، زمخت و به شدت توانای این خودرو، شرکت جیپ را به یکی از فراورینمایندگان اسطوره ای خودرو های آفرود و شاسی بلند بدل نموده است.

هامِر اِچ وان (Hummer H1)

ارتش ایالات متحده در اواسط دهه 1360/1980 از نوعی خودرو استفاده می کرد که ترجمه اسمش به فارسی می گردد وسیله نقلیه چرخ دار چندمنظوره با قابلیت جابه جایی بالا و طبیعی بود آن ها این نام طولانی را به هام وی (Humvee) خلاصه نمایند! این خودرو در واقع یک شاسی بلند نظامی غول پیکر بود که توانایی عبور از هرچیزی را داشت و حتی می توانست از روی مین های زمینی نیز عبور کند! با این که دستور طراحی و ساخت هام وی برای مقاصد نظامی صادر شده بود، اما درخواست های مداوم برای فراوری نسخه خیابانی آن، شرکت اِی اِم جنرال (AM General) را به فکر ورود به بازار پرسود خودرو های غیرنظامی انداخت.

انتها سال 1371/1992 این شرکت از هامر اِچ وان رونمایی کرد که خودرویی شهری محسوب می شد، اما بسیار شبیه نسخه نظامی اش بود و حتی همان موتور و ویژگی های فنی را داشت. موتور دیزلی 2/6 لیتری این خودرو که دارای هشت سیلندر خورجینی (V8) بود، فقط 165 اسب بخار نیرو فراوری می کرد، ولی درعوض گشتاور بسیار زیادی داشت. اساسا تنها تفاوت واقعی بین مدل های نظامی و شهری هامر، به تجهیزات داخل کابین آن مربوط بود! مدل خیابانی، اتاقی مجلل تر داشت که شامل فناوری تهویه مطبوع هوا، مبلمان و لوازم چرمی و همچنین تجهیزات صوتی پیشرفته بود.

هامر اچ وان علاوه بر قیمت بالایی که داشت، اصلا خوشدست نبود و رانندگی با آن بسیار سخت بود. در واقع این خودرو به شکلی کاملا غیرکاربردی، به بزرگی یک خانه طراحی شده بود! در هر صورت این هامر بین آن دسته از کسانی که خواستار یک خودروی متفاوت و باوقار بودند، اما به کاربردی و مقرون به صرفه بودن آن اهمیتی نمی دادند، به شدت محبوبیت پیدا کرد.

لامبورگینی اِل اِم 002 (Lamborghini LM002)

حقیقت جالبی که اکثر مردم درباره این شاسی بلند فوق قدرتمند ایتالیایی نمی دانند، این است که دی اِن اِی (بُن مایه) آن با هامر اِچ وان مشترک است! در اواخر دهه 1350/1970، دولت آمریکا جزئیات پروژه جدید خود را برای به روزکردن نیرو های زمینی این کشور اعلام نمود که براساس آن باید خودرویی جدید جایگزین جیپ های قدیمی، اما وفادار می شد. لامبورگینی هم یکی از شرکت هایی بود که با نمونه اولیه ای از چیتا (Cheetah) برای این پروژه نام نویسی کرد. اما اوضاع پیچیده شد و با خروج لامبورگینی از این رقابت، شرکت اِی اِم جنرال آمریکا برنده این مناقصه شد. آن ها از این فناوری در ساخت هامر بهره بردند و لامبورگینی هم مجبور شد ال ام 002 را به خودرویی شهری تبدیل کند که بعد ها اسم مستعار رامبو لامبو

(The Rambo Lambo) را روی آن گذاشت.

در واقع این خودرو نسخه ای زمخت و صحرایی از خودرو های اسپرتی بود که لامبورگینی را با آن ها می شناسیم. موتور 2/5 لیتری با 12 سیلندر خورجینی که قدرت 400 اسب بخار را برای رامبو لامبو فراهم می کرد، شبیه همان موتوری بود که در خودروی افسانه ای کنتاچ (Countach) به کار رفته بود. برای آن دسته از خریدارانی که فکر می کردند 400 اسب بخار برایشان کافی نیست، امکان سفارش مدل هیولایی رامبو لامبو با موتور 3/7 لیتری 12V از طرف شرکت لامبورگینی فراهم شده بود. در حقیقت این موتور یک قایق مسابقه ای بود که روی نسخه ارتقا یافته از ال ام 002 نصب شده بود!

ولوو تی پی 21 (Volvo TP21)

با این که فراوریات نظامی ولوو خیلی شناخته شده نیست، اما در سال 1332/1953 این شرکت اقدام به فراوری تی پی 21 کرد که یک خودروی آفرود جنگی بود. موتور این خودرو 6/3 لیتر حجم داشت و دارای شش سیلندر خطی بود که قدرتی معادل 90 اسب بخار را فراهم می کرد. ولوو تا سال 1337/1958 حدود هفت هزار دستگاه از این خودرو را فراوری کرد که بعضی از آن ها مدل های نظامی بودند و رنگ سبز یکنواختی داشتند و بعضی دیگر به عنوان خودروی غیرنظامی یا آمبولانس در مناطق ناهموار مورد استفاده قرار گرفتند.

یواِی زِد 469 (UAZ 469)

همه کشور های بلوک شرق اروپا توجه ویژه ای به قوای جنگی خود داشتند و هزینه های هنگفتی را روی تجهیزات و خودرو های نظامی گوناگون سرمایه گذاری می کردند؛ به طوری که شوروی سابق بزرگ ترین فراورینماینده خودرو های نظامی محسوب می شد و فراوریات خود را به همه کشور های کمونیست هم پیمانش در سراسر دنیا می فروخت. آن ها یوای زد 469 را در سال 1350/1971 به عنوان جانشین جی ای زد 69 (GAZ 69) فراوری کردند.

این خودروی نظامی ساده، اما تنومند، شباهت ظاهری زیادی به جیپ داشت. 469 خودرویی دو دیفرانسیل بود که از یک شاسی جدید برخوردار بود و موتور دیزلی قدرتمند آن 5/2 لیتر حجم داشت و دارای چهار سیلندر به صورت خطی بود. اما با این که بخش های مختلفی از این خودرو نسبت به مدل های قبلی بهبود یافته بود، هنوز هم خودرویی خام و زمخت بود!

یوای زد 469 خودروی بسیار مقاوم و بادوامی بود که سخت ترین راستا های آفرود و همچنین کاربرد های نظامی را به خوبی تحمل می کرد. ظاهر این خودرو ساده بود و سواری دلپذیر و راحتی هم نداشت، اما با این حال بسیار موثر و کارآمد بود. جالب است بدانید که 469 همچنان در روسیه فراوری می گردد و هنوز هم در سراسر دنیا به عنوان یک خودروی آفرود مورد استفاده قرار می گیرد.

رنو شِرپا (Renault Sherpa)

گرچه این خودرو شبیه نسخه تقلبی هامر اچ وان به نظر می رسید، اما شرپا یکی از خودرو های آفرود نظامی خیلی مهم به حساب می آمد. شرکت رنو این خودرو را به کفپوش های ویژه ای مجهز نموده بود تا بتواند از روی مین هم عبور کند! شرپا دارای موتور بزرگ 8/4 لیتری چهار سیلندر دیزلی بود که 215 اسب بخار نیرو داشت و به طرز خارق العاده ای گشتاور آن 3/55 کیلوگرم بر متر بود که مهم ترین نقش را در میدان جنگ ایفا می کرد.

مرسدس کلاس جی (Mercedes G-Class)

به عنوان یک خودروی نظامی، کلاس جی برای بدل شدن از یک خودروی آفرود به شاسی بلندی لوکس، راهی طولانی را پیمود. موتور توربوی 5/5 لیتری این خودرو دارای هشت سیلندر خورجینی بود و 563 اسب بخار قدرت داشت. ظاهر جعبه مانند و تنومند این خودرو به عنوان نشانی از شکوه گذشته آن هنوز حفظ شده، اما همه ملحقات دیگر، لوکس و به روز شده اند! مرسدس خودروی کلاس جی را در سال 1358/1979 روانه بازار کرد. مدت ها پیش از این که کلاس جی به یک شاسی بلند راحت و لوکس تبدیل گردد، خودروی نظامی قابل اعتمادی بود، اما متاسفانه در جایی از این راستا، قابلیت های آفرود خود را از دست داد و چیزی بیش از یک نماد برای هزاره جدید از آن باقی نماند.

شورولت کی 30 (Chevrolet K30 US-Army Spec)

این خودرو کلاسیک، تنومند، ساده و بسیار بادوام با امکان انتخاب های متنوع از نظر موتوری و توانایی های آفرود، ویژگی هایی است که فقط در این خودرو دیده می گردد. شرکت جنرال موتورز (GM) در یک بازه طولانی میلیون ها دستگاه از این خودرو را فراوری کرد و ارتش ایالات متحده چند دهه از شورولت سبز رنگ و جی اِم سی پیک آپ (GMC Pickup) استفاده کرد. آن ها شیفته دوام و قابل اطمینان بودن این خودرو ها در شرایط جاده ای گوناگون بودند. شاید باورکردنی نباشد، اما شما می توانید هرکدام از این خودرو ها را خریداری کنید و یک خودروی نظامی واقعی را در پارکینگ منزل خود داشته باشید!

فولکس واگن مدل 181 تینگ (Volkswagen Type181 The Thing)

شرکت فولکس واگن این خودرو را مطابق با خودروی فوق محبوبش یعنی بیتل (Beatle) طراحی و فراوری کرد. مدل 181 که به نام تینگ (به معنی چیز!) معروف است، در واقع برای کار راه انداختن طراحی شده بود. فولکس واگن خریدارانی را که می خواستند از آن به عنوان خودرویی ساحلی استفاده نمایند، بازار هدف خود قرار داده بود، اما به طرز عجیبی در آلمان نازی فراگیر شد! نازی ها این خودرو را برای مصارف نظامی به کار می بردند و به آن کوبِل واگن (Kubelwagen) می گفتند.

کوبل واگن حتی به رقیب آلمانی جیپ ویلیس (Jeep Willys) بدل شد. نقشه فنی و موتور این خودرو از روی بیتل برداشته شده بود و کابین بدون سقف آن نیز بسیار شبیه بیتل بود، اما در مقایسه با ظاهر منحنی دار و خمیده بیتل، بدنه تینگ با صفحات صاف و زاویه دار ساخته شده بود. این طور به نظر می رسید که گویی هر کسی می توانست در گاراژ خانه خود یک نمونه از این خودرو را بسازد و حتی در واقعیت هم خیلی از راننده ها، مدل 181 را خودشان اصلاح می کردند تا به کاربرد مد نظرشان دست یابند!

لندرووِر دیفِندِر (Land Rover Defender)

لندروور در سال 1327/1948 به عنوان یک خودروی آفرود ساده، اما کارآمد، هم زمان با جیپ ویلیس (Jeep Willys) رونمایی شد. در آن موقع اولویت فراورینمایندگان لندروور فراوری خودرویی که هم توانایی نظامی داشته باشد و هم توانایی شهری، نبود. اما خیلی زود آغاز به صادرات خودرو های خود به سراسر دنیا کردند و مشتریان زیادی برای خودروی قوی خود پیدا کردند! به این ترتیب لندروور دیفندر به سرعت تبدیل به یکی از خودرو های رایج برای تعداد بی شماری از نیرو های نظامی دنیا شد.

منبع: Carophile

banima.ir: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما